چه کنـــم گــــر  ز  کفم  دل  برود

                               دل سرگشته  به  باطل برود

مانده  در  نافله  باشم من و  او

                              ز پـــی  قافله  غــــافل  برود

رو تُرُش کر ده ی  شیرین  منا !

                             ز  سرم  شور تو مشکل برود

خوشه از خرمن حسن تو مراست

                             گو  به  بادم همه حاصل برود

خوب  دانم  که  قبــــول  تو  شوم

                             چو  رقیبت  ز   مقابل    برود

می روم  داغ به دل   مهر  به لب

                            همچوشمعی که زمحفل برود

کشتی  عشق  به  گـــرداب  بلا

                            خوشتراز آنکه به ساحل برود

خوش به احوال شهیدی که به سر

                            دوسه گام از پی قاتل  برود

چاره سازی  نکند  دست  دعـــــا

                            پای اقبال چو در  گل  برود

           خوش عمل آه از آندم که به خواب

           مانده باشی تو و  محفل  بـــــرود .